«دایلوفوساروس» (Dilophosaurus) یکی از معروف‌ترین دایناسورهای دوره‌ی ژوراسیک است که نزدیک به ۲۰۰ میلیون سال پیش در آمریکای شمالی و چین می‌زیسته است. دایلوفوساروس یکی از اولین دایناسورهای گوشت‌خوار عظیم‌الجثه‌ای است که پای در زمین گذاشته و در حقیقت می‌توان آن را جد دایناسورهای گوشت‌خوار غول‌پیکر دانست.
دایلوفوساروس‌ها حداکثر ۷ متر طول و نزدیک به نیم تن وزن داشته‌اند. آرواره‌ی دایلوفوساروس، دندان‌های زیادی را در خود جای داده بود ولی این دندان‌ها بسیار ضعیف بودند و توانایی از پای درآوردن دایناسورهای دیگر را نداشتند. به همین دلیل، دانشمندان بر این باورند که دایلوفوسورها بیش‌تر مرده‌خوار بوده‌اند. البته اکتشافات جدید در مورد آناتومی بدن و همچنین بقایای کشف‌شده در معده‌ی دایلوفوسورها نشان می‌دهد که این دایناسورها ممکن است ماهی‌خوار بوده باشند.
دایلوفوساروس به معنی «خزنده‌ی دو کاکلی» است که به دو کاکل روی سرش اشاره دارد. استخوان‌های این کاکل، در حقیقت ادامه‌ی استخوان‌های بینی هستند که تا بالای سر کشیده شده‌اند. هنوز کاربرد این تاج کشف نشده ولی احتمالا برای جلب‌توجه ماده‌ها و همچنین ترساندن موجودات دیگر به کار می‌رفته. نظریه‌ی عجیب دیگری هم در مورد این کاکل‌ها وجود دارد که به منحصربه‌فرد بودن‌شان اشاره دارد؛ برخی دانشمندان معتقدند که همانند اثرانگشت، کاکل روی سر دایلوفوساروس‌ها هم منحصربه‌فرد است و برای شناسایی همدیگر در گله‌شان استفاده می‌شده.
چشمان دایلوفوساروس، برخلاف دایناسورهای گوشت‌خواری که در دوره‌های بعدی می‌زیسته‌اند، در دو طرف سرش قرار داشت. بنابراین، بینایی ضعیف‌اش باعث شد تا دانشمندان حس بویایی قوی را، سلاح اصلی این دایناسور بدانند. دایلوفوسورها به‌صورت گله‌ای و در دسته‌های کوچک زندگی می‌کردند و به کمک پاهای قدرتمندشان (که توانایی دویدن با سرعت ۵۰ کیلومتر بر ساعت را به جانور می‌دادند) می‌توانستند به‌راحتی از دست شکارچیان فرار کرده یا به دنبال طعمه‌شان بدوند.
در کتاب پارک ژوراسیک که توسط «مایکل کرایتون» (Michael Crichton) نوشته شده، دایلوفوساروس می‌تواند همانند مار کبرا، از دهانش زهر پرتاب کند و همچنین پوست گردن‌اش هم باز می‌شود. هر دوی این موارد تنها نتیجه‌ی تخیل نویسنده بوده و واقعیت ندارند.
به‌علاوه، دایلوفوساروس بسیار بزرگ‌تر دایناسور کوچکی است که در قسمت اول فیلم پارک ژوراسیک نشان داده شد.
