کمپانی فیلمسازی «یونیورسال» امسال رکود تاریخی فروش سالانه سینمای جهان را تنها در هفت ماه ابتدایی سال جابه‌جا کرد، رکوردی که در عین شگفتی بدون حتی یک محصول ابرقهرمانی، به ثبت رسیده است.
این تصور که همیشه برای ساخت فیلمهای پرسود باید بودجه‌های آن چنانی خرج کرد تصور غلطی است. در تمام سال‌هایی که از عمر سینما می‌گذرد به کرات فیلم‌هایی ساخته شده‌اند که با بودجه‌هایی بسیار محدود و کم به لطف خلاقیت بالای سازنده‌های‌شان در انتخاب موضوع یا نوع به تصویر کشیدن آن توانسته‌اند همه معادلات فروش و سود را به هم بزنند.
«پیکسار» نام آشنایی در سینمای جهان است و حتما نام آن را به عنوان سازنده انیمیشن‌های «داستان اسباب‌بازی»، «کمپانی و دانشگاه هیولاها»، «نمو» دیده‌اید ولی نکات جالبی هست که باید درباره این کمپانی بدانید.
عامه پسند ها از الگوهای یکسانی استفاده می کنند، الگوهایی که سالهاست تکرار می شوند و تکراری نمی شوند، در این پرونده ملودرام های آبکی تلویزیون را در این چند سال مرور کرده ایم، آثاری که البته از سوی عامه ی مردم تحت توجه قرار گرفته اند و خوراک فکری هرشب آنها شده اند، خوراکی پرحجم اما توخالی، سریال هایی پر سرو صدا اما بدون کیفیت.
اولین کارگردان، اولین بازیگر، اولین دستگاه فیلمبرداری و اولین جایزه جهانی. هیچ وقت از خودتان پرسیده اید که اگر این «اولین ها» نبودند؛ چه اتفاقی می افتاد؟ کسی که اولین بار خطر کرده و راهی را آغاز می کند، مسلم تفاوتی با دیگران دارد و شاید یکی از مهم ترین شاخصه ها او، شجاعت برای شروع یک مسیر و رسیدن به هدف است.
ساخت فیلمهای موفق و پرفروش همیشه یكی از چالش‌های اساسی فیلمسازی بوده؛ این‌كه فیلمسازان باید چه مولفه‌هایی را در ساخت و تولید فیلم‌هایشان مد نظر قرار دهند تا بتوانند تماشاگران بیشتری را به سینما بیاورند و گیشه موفقی را تجربه كنند.
جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز در طول بیش از هفت دهه برگزاری با فراز و نشیب‌های فراوانی چون فشارهای سیاسی، همزمانی با جنگ جهانی دوم، انحلال، تغییر ساختار، ... روبه رو بوده است.
