چرا این قدر نگاه جنسیتی دارید؟ دختر و پسر، زن و مرد فرقی ندارند. این جمله این روزها خیلی آشناست اما واقعاً این‌طور است؟

در این مقاله، تفاوت‌های زیست‌شناختی و روان‌شناختی در پسران و دختران را مورد بررسی قرار می‌دهیم تا آگاهی از این امور، بتواند والدین گرامی را در تربیت مناسب و سالم نوجوانانشان یاری نماید.

والدینی که هم فرزند دختردارند و هم پسر، می‌دانند که رشد پسران و دختران، با سرعتی کاملاً متفاوت از هم صورت می‌پذیرد. اینکه والدین از وجود این تفاوت‌ها آگاه شوند، مسیر راه تربیت را برایشان هموارتر می‌سازد.

تفاوت مغز زنان و مردان

مغز پسران، به گونه‌ای دیگر تکامل یافته است

نیم‌کره راست مغز در پسران، سریع‌تر از نیم‌کره چپ رشد می‌کند و ارتباط داخلی بیشتری در خود نیمکره راست برقرار می‌شود تا بین دو نیم‌کره.

در دختران، هر دو نیم‌کره مغز به طور یکنواخت رشد می‌کند و این چیزی است که این امتیاز را برایشان در بردارد تا نسبت به پسران، از توانایی‌های بیشتری برخوردار باشند. از آن جا که در مغز دختران، پیوند بیشتری بین دو نیم‌کره مغز وجود دارد و جسم پینه‌ای مغز آنان، ضخیم تر از جسم پینه‌ای مغز پسران است، تعداد دخترانی که بتوانند با هر دو دست کار کنند خیلی بیشتر است.

بررسی‌های انجام‌شده بر روی کودکان و نوجوانان بین پنج تا هجده ساله نشان می‌دهد که پسران عملاً می‌توانند بهتر از دختران هدفی را با پرتو نور بزنند، چیزی را بر اساس یک نقشه از پایین تا بالا بازسازی کنند، تعداد اشیای سه بعدی را کنار هم بچینند و مسائلی را که به تفکر ریاضی نیاز دارد، حل کنند. تمام این توانایی‌ها حداقل در 80 درصد تمام مردان و پسران در نیم‌کره راست مغز قرار گرفته است.

پسران، قدرت عینی و دختران، قدرت ذهنی دارند

مغز دختران برای واکنش نسبت به انسان‌ها و چهره‌ها برنامه‌ریزی‌شده است، درحالی‌که مغز پسران نسبت به اشیا و اشکال آن‌ها واکنش نشان می‌دهد. مطالعه بر روی نوزادانی که از چند ساعت تا چند ماه سن داشتند، به طور روشن به یک نکته اشاره می‌کند. پسران از اشیاء خوششان می‌آید، دختران از انسان‌ها. سنجش علمی تفاوت جنسیت نشان می‌دهد که تفاوت‌های موجود در شبکه‌بندی مغز دختران و پسران، سبب می‌شوند که آنان درک متفاوتی از دنیا داشته باشند. نوزادان مؤنث به سمت چهره‌ها گرایش پیدا می‌کنند و دو تا سه برابر بیشتر از نوزادان مذکر ارتباط بصری برقرار می‌کنند. نوزاد مذکر، علاقه‌ی بیشتری به اشیای در حال حرکت با اشکال و طرح‌های نامنظم نشان می‌دهد.

دختران در دوازده هفتگی می‌توانند عکس افراد خانواده را از غریبه‌ها تشخیص دهند، درحالی‌که پسران نمی‌توانند. در ازای آن، پسران بهتر می‌توانند یک اسباب‌بازی گمشده را پیدا کنند. این تفاوت‌ها آشکار است و قبل از آنکه شرایطی از سوی جامعه ایجاد شود، ظاهر می‌شوند.

بچه‌های پیش‌دبستانی در آزمایشی از دستگاهی شبیه دوربین با یک چشم به تصاویر چهره انسان و با چشم دیگر به تصاویر اشیا نگاه کردند. از کودکان پرسیدند کدام تصویر را می‌توانند به یاد بیاورند. دختران چهره افراد و احساسی را که داشتند و پسران اشیاء و اشکال آن‌ها را بهتر به یاد می‌آورند.

در مدرسه، دختران دور هم می‌نشینند و با هم صحبت می‌کنند و ادای تمام گروه را در می‌آورند، سردسته‌ای هم ندارند. وقتی دختری ساختمانی می‌سازد، معمولاً بنایی با طرحی نامشخص و بلند است که در آن بیشتر موضوع انسان مطرح است.

درحالی‌که پسران از آن یک مسابقه ترتیب می‌دهند که هر کس سعی می‌کند، ساختمانی بزرگ تر و بلند تر از پسر کنار دستی‌اش بنا کند. پسران می‌دوند، می پرند، با یکدیگر کتک‌کاری می‌کنند و ادای هواپیما و تانک را در می‌آورند.

در دوره‌های پیش‌دبستانی، دختر تازه‌وارد، از سوی دیگر دختران پذیرفته می‌شود و همه خیلی زود اسم او را یاد می‌گیرند. درحالی‌که یک پسر تازه‌وارد، معمولاً از سوی پسران دیگر نادیده گرفته می‌شود و فقط زمانی عضو گروه می‌شود که دیگران به ترتیب سلسله‌مراتب بر این عقیده باشند که او ممکن است به درد بخورد. در پایان روز تعداد کمی از پسران اسم فرد جدید یا دیگر خصوصیات او را به یاد می‌آورند.

اگر به دختر بچه چهار ساله‌ای یک خرس عروسکی یا یک اسباب‌بازی هدیه بدهید، آن را بهترین دوست خود می‌کند؛ اما اگر همان اسباب‌بازی را به یک پسربچه بدهید، ممکن است آن را تکه‌تکه کند تا دریابد که چگونه کار می‌کند و همان طور تکه‌تکه رها می‌کند و سراغ اسباب‌بازی دیگری می رود تا آن را هم از هم باز کند.

پسران رقابت می‌کنند، دختران همکاری

گروه دختران، همکار هستند و نمی‌توان در میانشان سرکرده‌ای را یافت. دختران حرف می‌زنند تا درجه عضویتشان را به نمایش بگذارند و هر دختر معمولاً یک دوست صمیمی دارد که با او تمام اسرارش را در میان می‌گذارد. آنان با دختری که حالت رهبری به خود می‌گیرد، با فاصله برخورد می‌کنند. به این ترتیب که به او می‌گویند: «فکر می کنه حالا واسه خودش کسیه، یا فکر می‌کنه می‌تونه به ما دستور بده.»

چرا پسران عصبی تر هستند؟

تستوسترون، هورمون موفقیت، توانایی و قابلیت رقابت است، اما درجای نامناسب از مردان و جانوران مذکر، بمب ساعتی می‌سازد. اکثر پدر و مادران از اشتهای ناب و سیری‌ناپذیر پسرهایشان برای تماشای فیلم‌های حادثه‌ای خبر دارند. تمام صحنه‌های خشن را با جزییات آن به خاطر سپرده و در هر لحظه آن را به یاد می‌آورند. دختران معمولاً تمایلی به تماشای چنین فیلم‌هایی ندارند.

تحقیق دانشگاه سیدنی نشان داد که 74 درصد پسران وقتی در یک بحران درگیر می‌شوند، به طور مثال درگیری در حیاط مدرسه، برای حل مشکل از خشونت کلامی و فیزیکی استفاده می‌کنند، درحالی‌که 78 درصد دختران، خود را از سر راه بحران کنار می‌کشند یا سعی می‌کنند با گفت و گو وضعیت را آرام سازند.