روز، ۱۲ خرداد، مصادف است با سالروز ثبت پتنت رادیو توسط گولیلمو مارکونی! شخصی که توانست فناوری امواج رادیویی را به خدمت بشر درآورده و برای آن کاربردهای بسیار مفیدی را پیدا کند. در ادامه با مارکونی، برنده نوبل فیزیک در سال ۱۹۰۹ بیشتر آشنا خواهید شد.
یکی از پیشرفت هایی که قرن بیستم میلادی را متاثر و زندگی بشر را از جنبه های گوناگون تحت تاثیر قرارداد پیشرفت فناوری ارتباطات رادیویی بود ، در اواخر قرن نوزدم میلادی تحقیقات گسترده ای در حوزه امواج رادیویی صورت پذیرفت ولی نتیجه ای مطلوبی حاصل نگردید. فناوری ارتباطات رادیویی که بطور وسیعی در ابتدای قرن بیستم میلادی در وسایل ارتباطی و صنعت مخابرات ، جنگ افزار ها و صنایع نظامی و غیره مورد استفاده قرار گرفت خدمات گسترده ای را برای بشر به ارمغان آورد.
در خصوص این موضوع که اختراع رادیو به نام چه فردی باید نوشته شود ، بطور مشخص نمی توان نام فردی را به عنوان مخترع رادیو انتخاب نمود چراکه افراد متفاوتی در خصوص جنبه‌های گوناگون آن فعالیت نمودند و بعضی دیگر با بکارگیری خلاق این فناوری در زمان خود تحولات بزرگی را رقم زدند.
افراد معروف زیادی نام خود را در گسترش فناوری رادیوی در تاریخ ثبت نمودند و هریک بخشی از این پدیده ناشناخته در زمان خود را نمایان کردند. وقتی نام افرادی را که در این حوزه تلاش نموده‌اند را بررسی می‌کنیم با نام افراد سرشناسی چون جیمز کلرک مکسول، هاینریش هرتز و توماس ادیسون نیز مواجه می‌شویم.
اگر نام این افراد را بیاد ندارید ، جیمز کلرک مکسول فیزیک دان بزرگ انگلیسی که فرمول های مکسول در حوزه الکترودینامیک ، مبحث توزیع بولتزمن-مکسول در خصوص تئوری جنبشی گازی و روابط ماکسول در حوزه ترمودینامیک یادگار این دانشمند و فیزیکدان بزرگ است، همچنین اثبات امواج الکترو مغناطیس یادگار آقای هاینریش هرتز فیزیکدان بزرگ آلمانی است. همچنین مخترع معروف آمریکایی یعنی توماس ادیسون فردی است که نمی‌توان از کنار نام وی به راحتی گذشت، با این حال در کنار این نام های بزرگ، فرد دیگری توانست باعث ورود امواج رادیویی بشکلی کاربردی در زندگی بشر گردد.
یکصد و هجده سال پیش در چنین روزی یعنی 2 ژوئن ۱۹۸۶ مهندس برق ایتالیایی گولیلمو مارکونی پتنت اختراع جدید خود که دستگاه رادیو (تلگراف بی‌سیم) بود را بنام خود در انگلستان ثبت نمود تا آغازی بر ظهور فناوری رادیو در زندگی بشر باشد، آقای گولیلمو مارکونی تلاش زیادی را در جهت بکارگیری این فناوری در زندگی بشر انجام داد که به موجب آن نهاد نوبل جایزه نوبل فیزیک سال ۱۹۰۹ را بطور مشترک با کارل فردیناند براون تقدیم وی نمود.
