در اینجا نگاهی می اندازیم به علامت هایی که نشان می دهند شما در رابطه سالمی به سر می برید.
لج و لجبازی نمی کنید
مشکلات زمانی شروع می شوند که کم کم از هم فاصله می گیریم و شروع می کنیم به لجبازی کردن، دور زدن یکدیگر، خودخواهی کردن و نادیده گرفتن طرف مقابل. مکالمات تبدیل به ارسال پیام های کوتاه می شوند، احساسات دیگر خودآگاه نیستند،اعتماد و صداقت محو می شوند و به آخر خط می رسید. در اینجا احساس ناامنی همه زندگی تان را پر می کند و رابطه تان از هر جهت شروع به تحلیل رفتن می کند. این یک هشدار است. شما در حال باختن رابطه تان هستید و دیگر در یک ارتباط صحیح وجود ندارید.
صداقت و شفافیت حاکم است
در یک نامزدی سالم، شما نباید بابت داشتن گفتگوی خاص، احساس نگرانی کنید. نباید از این که خودتان باشید احساس ناامنی کنید. باید بتوانید درباره مسایل شخصی یا مشترکتان با صداقت و شفافیت و احساس امنیت صحبت کنید. اگر چنین چیزی امروز در رابطه شما وجود نداشته باشد، هیچ وقت، حتی بعد از ازدواج هم به دست نمی آید.
صحبت کردن بلدید
در هر ارتباطی تفاوت ها و اختلاف نظرهایی بین آدم ها وجود دارد. مهم این است که بتوانید این اختلاف ها را ببینید، درک کنید، بپذیرید و برای حل و فصل آنها به روشی مسالمت آمیز اقدام کنید. اگر بلد باشید اختلاف هایتان را با صحبت کردن حل کنید، بخش مهمی از موفقیت شما در آینده تضمین شده است.
به یکدیگر علاقمندید
شروع بیشتر نامزدی ها با علاقه و عشق همراه است اما این عشق همیشه دوام پیدا نمی کند. اگر در ارتباطی که ساخته اید، عنصر علاقه وجود دارد، می توانید خوشحال باشید که با پرورش دادن این علاقه، آن را تبدیل به عشقی ماندگار کنید. اما اگر از همان ابتدا علاقه ای به هم ندارید و از هم خوشتان هم نمی آید، مطمئن باشید در طول زمان به یکدیگر علاقمند نخواهید شد. شاید عادت کنید، اما جای خالی عشق همیشه آزارتان می دهد.
انتظارات معقول دارید
کمال گرایی اگرچه یک وجه مثبت دارد اما در رابطه می تواند بسیار مخرب باشد. در یک رابطه سالم، دو طرف باید انتظارات معقول از یکدیگر داشته باشند. یعنی توانایی های طرف مقابل را ببینند و در همان حد و اندازه از او توقع داشته باشند. داشتن انتظارات معقول، به معنی فداکاری و چشم پوشی از خواسته های شخصی نیست. بلکه به معنی پذیرفتن توانمندی های طرف مقابل است. اگر با فداکاری امروز از توقعاتتان می گذرید، فردای زندگی، وقتی ازدواج کردید کم کم قدرت گذشت و فداکاری پی در پی را از دست می دهید و انتظارات برآورده نشده تان زندگی تان را طوفانی می کند.
احترام به فردیت
در یک رابطه سالم شما در عین این که به یکدیگر پیوستگی و علاقه دارید، فردیت خود را هم حفظ می کنید. هیچ کدام از طرفین نباید دنبال این باشند که هویت دیگری را تغییر دهند، بر او کنترل داشته باشند یا او را تحت سلطه بگیرند و به همه زوایای زندگی او ورود کنند. هر دوی شما باید احساس کنید که حریم فردی، تنهایی مورد نیاز و فرصت برای پرداختن به مسایل و علاقمندی های شخصی تان را دارید و این رابطه بند دست و پای شما نمی شود.
پذیرش اجتماعی
رابطه شما وقتی توجیه دارد که هدفی برای آن تعیین شده باشد. این هدف، ازدواج است. وقتی قرار است با یکدیگر یک زندگی مشترک بسازید، باید از پشتیبانی خانواده ها بهره مند باشید. از این گذشته، باید انتخابی داشته باشید که همیشه بتوانید پای آن بایستید. اگر اجتماع، بازخوردهای اطرافیان، مخالفت خانواده و... دل شما را بلرزاند و در آینده سست تان کند، نمی توانید پای زندگی مشترکتان بایستید.
