یكی از صنایع دستی تزیینی- کاربُردی ایران "مُشبّك دوزی" نام دارد. مُشبّك دوزی عبارت است از دوختی كه در آن تمام طرح و یا قسمتی از آن به صورت سوراخ سوراخ و یا مشبك در آید.
روش كار بدین صورت است كه دور طرح را با بخیه های ریز یا دندان موشی به صورت فشرده دوخته، سپس با قیچی نوك تیز داخل طرح را بریده و خالی می نمایند. گاهــــی به جای قیچی كردن پارچه، از كشیدن نخ های تار یا پــود پارچه استفــــــاده می نمایند، كه در این صورت شبكه دوزی به 4 روش: یك طرفه، دو طرفه، زنجیره ای و هفت- هشتی انجــام می گیرد. طرح های این دوخت اغلب: بته جقه ای، هندسی، شمسه و مُحَرَّماتی می باشد. این دوخت در زمانهای قدیم در ایران به شكل های مختلف رایج بوده است.
امروزه در اكثر نقاط كشور خصوصاً در تهران و اصفهان انجام می گیرد. روش نگهداری آن حفاظت از رطوبت مداوم، حرارت و آتش، اشعۀ مستقیم و مداوم خورشید، سفید کننده های شیمیایی و اشیا نوک تیز و بُرّنده می باشد و با آب ولرم و صابون و شوینده های معمولی قابل شست شوی می باشد.
