یكی از صنایع دستی تزیینی- کاربُردی ایران " مَسنَــــــــد" نام دارد. مَسند، گلیمی است مختص منطقه نَمین و عنبران اردبیل به ابعاد تقریبی 110×170 سانتی متر و مانند انواع گلیم بر روی دار بافته می شود. نقوش مُسنَد معمولاً نقش محراب بوده و به عنوان جانماز به كار می رود. انواع دیگر مَسنَد با نقوش گوناگون، در بالای اتاق و ویژه مهمانان گسترده می شود و علت نام گذاری آن نیز یقیناً  بدین علت باشد.

نقوش مَسنَد تماماً هندسی بوده و نقوش منحنی و گردان ندارد. بافت خطوط  عمودی، پله ای بوده و تقارن در بافت رعایت می گردد. از مشخصات مسند، كنتراست شدید رنگها بین زمینه و طرح می باشد و میتوان گفت نقشهای آن از شیریکی پیچ اقتباس شده است و معمولا ترنجی در وسط آن کمتر دیده میشود و گل متن که کشمیری نام دارد سراسر آن را با تکرار پر نموده است و گلهای دیگری که در این بافته به کار می رود عبارتند از : خارا، گل شاه عباسی، گل گرمایی، جفت گل و یک حاشیه در این گلیم وجود دارد که حاشیه چرخی و دیگری حاشیه وکیلی نام گرفته اند.

مواد اولیه مَسند  ‌نخ پنبه ای خودرنگ (یا سفید) 18/20 سه لا تاب برای تار، و نخ پشمی الوان با نمره 2/5 به عنوان پود می باشد. مَسنَد در ابعاد 70×90 و 60×90 و 70×100 الی 1×90/1 سانتیمتـــــر نیز تولید می شود. روش نگهداری آن حفاظت از بید،رطوبت مداوم، حرارت و آتش، اشعۀ مستقیم و مداوم خورشید، سفید کننده های شیمیایی و اشیای نوک تیز و بُرّنده می باشد و با آب ولرم، و صابون و شوینده های معمولی و غیر اسیدی قابل شستن می باشد.