یكی از صنایع دستی تزیینی ایران "مُضاعف دوزی" نام دارد. مُضاعف در لغت به معنای دو چندان و دو برابر است و مُضاعف دوزی به دوختی اطلاق می شود كه بخیه ها در دو مرحله و رویهم دوخته شده و رنگهای مورد استفاده از نظر تیرگی و روشنی، با دوخت قبلی، سایه روشن و حالت بُعد را ایجاد كرده باشند. از آثار به دست آمده از جلفای اصفهان و آذربایجان غربی (موجود در موزه ارمیتاژ) بنظر می رسد این دوخت از دوختهای رایج در قفقاز بوده و در سده های سوم تا سیزدهم هجری قمری از رواج نسبی برخوردار بوده است.
نقوش مورد استفاده در این نوع رودوزی بیشتر گل و بوته، نقوش حیوانی و نقوش هندســـــی می باشند و نخ های مورد استفاده در دوخت اولیه تیره تر از دوخت ثانویه می باشد. روش نگهداری آن حفاظت از بید، رطوبت مداوم، حرارت و آتش، اشعۀ مستقیم و مداوم خورشید، سفید کننده های شیمیایی و اشیای نوک تیز و بُرّنده می باشد و با آب ولرم و صابون و شوینده های معمولی و غیر اسیدی قابل شستن می باشد.
