خدیجه امامی چهارشنبه ۱ مرداد ۱۳۹۳ - ۱۴:۰۰

صوفی بیا که آینه صافیست جام را

 

صوفی بیا که آینه صافیست جام را                      تا بنگری صفای می لعل فام را

راز درون پرده ز رندان مست پرس                        کاین حال نیست زاهد عالی مقام را

عنقا شکار کس نشود دام بازچین                       کان جا همیشه باد به دست است دام را

در بزم دور یک دو قدح درکش و برو                      یعنی طمع مدار وصال دوام را

ای دل شباب رفت و نچیدی گلی ز عیش             پیرانه سر مکن هنری ننگ و نام را

در عیش نقد کوش که چون آبخور نماند                 آدم بهشت روضه دارالسلام را

ما را بر آستان تو بس حق خدمت است                ای خواجه بازبین به ترحم غلام را

حافظ مرید جام می است ای صبا برو                   وز بنده بندگی برسان شیخ جام را

 

 

 

اشعاری از حافظ

خیال روی تو در هر طریق همره ماست

 

خیال روی تو در هر طریق همره ماست                 نسیم موی تو پیوند جان آگه ماست

به رغم مدعیانی که منع عشق کنند                   جمال چهره تو حجت موجه ماست

ببین که سیب زنخدان تو چه می​گوید                   هزار یوسف مصری فتاده در چه ماست

اگر به زلف دراز تو دست ما نرسد                        گناه بخت پریشان و دست کوته ماست

به حاجب در خلوت سرای خاص بگو                     فلان ز گوشه نشینان خاک درگه ماست

به صورت از نظر ما اگر چه محجوب است                همیشه در نظر خاطر مرفه ماست

اگر به سالی حافظ دری زند بگشای               که سال​هاست که مشتاق روی چون مه ماست

 

 

اشعاری از حافظ

زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

 

زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

در حق ما هر چه گوید جای هیچ اکراه نیست

در طریقت هر چه پیش سالک آید خیر اوست

در صراط مستقیم ای دل کسی گمراه نیست

تا چه بازی رخ نماید بیدقی خواهیم راند

عرصه شطرنج رندان را مجال شاه نیست

چیست این سقف بلند ساده بسیارنقش

زین معما هیچ دانا در جهان آگاه نیست

این چه استغناست یا رب وین چه قادر حکمت است

کاین همه زخم نهان هست و مجال آه نیست

صاحب دیوان ما گویی نمی​داند حساب

کاندر این طغرا نشان حسبه لله نیست

هر که خواهد گو بیا و هر چه خواهد گو بگو

کبر و ناز و حاجب و دربان بدین درگاه نیست

بر در میخانه رفتن کار یک رنگان بود

خودفروشان را به کوی می فروشان راه نیست

هر چه هست از قامت ناساز بی اندام ماست

ور نه تشریف تو بر بالای کس کوتاه نیست

بنده پیر خراباتم که لطفش دایم است

ور نه لطف شیخ و زاهد گاه هست و گاه نیست

حافظ ار بر صدر ننشیند ز عالی مشربیست

عاشق دردی کش اندربند مال و جاه نیست



شارژ سریع موبایل