آدمی در حال عبادت خود را در محضر خدا می بیند و با او سخن می گوید و به راز و نیاز با او بر می خیزد. با مروری به روایات و احكام آداب نماز دو نكته به خوبی جلوه گر است:

1. اجتناب از هر آنچه كه باعث توجه به غیر خدا است.

2. رعایت عفت و حیا به ویژه برای زنان.

از آنجا كه زن همانند گل است و خواسته یا ناخواسته چشم های محرم یا غیر محرم را می رباید، شارع مقدس برای صیانت زن، دستوراتی واجب یا مستحبی را در نماز یا غیر آن داده است؛ آب ریختن به دست ها از داخل آرنج هنگام وضو، كنار هم قرار دادن پاها هنگام قیام، ابتدا زانوها را روی زمین قرار دادن پیش از رفتن به سجده، گذاشتن آرنج ها و شكم بر زمین و چسباندن اعضای بدن به یكدیگر هنگام سجده و... همگی نشان دهنده آن است كه این كارها مانع از در معرض دید قرار گرفتن برجستگی های بدن زن به ویژه در نماز كه با نشستن و برخاستن و ركوع و سجود همراه است خواهد بود - تصور این امر به ویژه در زنانی كه چادر نمی پوشند راحت تر است - از جمله دستورات دیگر برای صیانت زن جلوتر قرار گرفتن مردان از زنان در هنگام نماز با تأكید بیشتر و در جاهای دیگر با تأكید كمتری است.

این ادب، از نوع حركت حضرت موسی(ع) و دختر حضرت شعیب به خوبی نمایان است. هنگامی كه دختر حضرت شعیب به درخواست پدرش از حضرت موسی(ع) دعوت كرد. براساس برخی روایات، دختر برای راهنمایی، از پیش رو حركت می كرد و موسی از پشت سرش. باد بر لباس دختر می وزید و ممكن بود لباس را از اندام او كنار زند، حیا و عفت موسی اجازه نمی داد چنین شود به دختر گفت من از جلو می روم، بر سر دو راهی ها مرا راهنمایی كن. حاصل آن كه دلیل این حكم، روایات متعددی است كه از پیشوایان معصوم رسیده است و شاید یكی از حكمت های آن چنان كه گفته آمد اهتمام و اصرار شارع بر حفظ عفت و حیای زنان و دور نگه داشتن مرد از توجه به غیر خدا هنگام نماز باشد.