از اواسط خرداد تا انتهای آن، «سوسن چلچراغ» با عشوه و غمزه خود در دامان طبیعت داماش، بویژه وقتی نسیم دست بر کمر باریکش می‌اندازد و همراه با شور و شوق، پیکرش را به رقص می‌آورد و دامن چاک‌چاکش را به این سو و آن سو می‌کشاند، چنان دلی از بینندگانش می‌رباید که در وصف نمی‌آید! چه عیبی دارد اگر ما که دستمان نه به خودش، نه به دامنش می‌رسد، دست کم با تماشای تصاویری از این دلبری، چشهایمان را به چرا ببریم و لذتی هم نصیب روحیه و روانمان کنیم؟! پس بفرمائید تماشا.
 
 می‌گویند «سوسن چلچراغ» یکی از کمیابترین گونه‌ها از تیرۀ گل‌های «سوسن‌» است و تنها در دو نقطۀ جهان می‌روید: جمهوری آذربایجان و روستای داماش در استان گیلان. می‌گویند از آن‌جا که تکثیرگریز است، این روزها، از این گل شکفتۀ زیبا کمتر از چند هزار بیشتر، آن هم بر سینۀ دشتهای داماش باقی نمانده. می‌گویند تنها گل ثبت شده در فهرست آثار ملی است.
 
سوسن چلچراغ، حالا آخرین نفس‌هایش را می‌کشد و کمتر از چند روز دیگر، نه امکان چشمچرانی ما باقی می‌ماند و نه امکان رقص باد با او ؛ حیف است اگر نمی‌توانیم خودمان آن را از نزدیک ببینیم، تصاویری از آن را سرمۀ دیدگانمان نکنیم. ببینید و بگوئید مثل ما از تماشایش لذت بردید یا نه؟!