پیدایش بیسبال

بیسبال از بازی‌ های متعددی كه با چوب و توپ بازی می شدند اشتقاق پیدا كرده‌ است. از جمله این بازی ها می توان به ورزش قدیمی راوندر كه در امریکای شمالی بازی می‌شد، ورزش انگلیسی كریكت و ورزش بسیار قدیمی رومانیائی اُینا نام برد.
نخستین مسابقه ورزش مدرن بیسبال كه در اسناد نوشتاری گزارش شده‌است، به مسابقه‌ای‌ در ۴ ژوئن ۱۸۳۸ در بیچ‌ویل، انتاریو، كانادا مربوط می‌شود.
بیسبال در دهه ۱۸۶۰ حالت نیمه‌حرفه‌ای پیداكرد. نخستین تیم كاملا حرفه‌ای بیسبال در ایالات متحده، تیم سینسیناتی رد استاكینگز بود كه در ۱۸۶۹ تشكیل‌شد.

لیگ برتر بیسبال امریكا

ام‌ال‌بی یا لیگ برتر بیسبال امریكا (Major League Baseball) مهمترین لیگ حرفه ای بیسبال در آمریکای شمالی است که كه هم‌اكنون با بیست‌و‌نه تیم آمریکایی و یک تیم کانادایی برگزار می‌شود. این مسابقات در ۱۸۷۶ آغاز شد. ام‌ال‌بی اولین لیگ ورزشی واقعی در ایالات متحده بود و تا سال ۱۹۷۲ بیشترین تماشاگران تلویزیونی را داشت. در این سال تعداد تماشاچیان ان‌اف‌ال (لیگ فوتبال آمریكایی) از این مسابقات بیشتر شد. از ۱۹۷۲ به‌بعد نیز ام‌ال‌بی همواره پس از ان‌اف‌ال دومین لیگ پربیننده در امریکای شمالی بوده است.

در سال ۲۰۰۷ میانگین تماشاگران هر بازی این مسابقات بیش از سی‌ و‌ دو هزار نفر بود و مجموع تماشاگران ۲۴۳۱ مسابقه آن به بیش از هفتاد‌و‌نه و نیم میلیون نفر رسید و با فاصله‌ای زیاد پربیینده ترین لیگ ورزشی دنیا لقب گرفت. این درحالیست كه هفده لیگ كوچكتر بیسبال این كشور هم بیش از چهل میلیون تماشاگر در سال دارند.

بیسبال در خارج از امریكا

نخستین لیگ رسمی بیسبال در خارج از امریكا و كانادا سال ۱۸۷۸ در كوبا شكل گرفت. کوبائیها سابقه‌درخشانی در بیسبال دارند و تیم‌ملی آنها از هنگام شروع مسابقات بین‌المللی در اواخر دهه ۱۹۳۰ همواره یكی از قویترین تیم های دنیا بوده‌است.

لیگ‌های حرفه‌ای بیسبال پس از جنگ جهانی اول در كشورهای دیگری هم آغاز به‌كار كردند. از جمله؛

هلند (۱۹۲۲)

استرالیا (۱۹۳۴)

ژاپن (۱۹۳۶)

پورتوریكو (۱۹۳۸)

ایتالیا در سال ۱۹۴۸ دومین كشور اروپایی شد كه لیگ بیسبال را در كشور خود برگزار می‌كرد. بعد از جنگ جهانی دوم بیسبالدر بسیاری از كشورهای امریكای مركزی و كشورهای حوزه دریای کارائیب طرفداران زیادی یافت. برجسته‌ترین لیگ‌های راگبی در آمریکای لاتین؛

مکزیک ۱۹۴۵

ونزوئلا در ۱۹۴۸

دومینیکن در ۱۹۵۱

از دهه هفتاد رقابت‌های كارائیب بنیان‌نهاده‌شد، مسابقاتی كه میان تیم‌های برتر چهار کشور حاشیه دریای کارائیب؛ لیگ مكزیک، دومینیکن، كوبا و ونزوئلا برگزار می‌شود.

بیسبال در آسیا

ژاپن یكی از اولین كشورهایی بود كه بیسبال به آن راه‌یافت. بیسبال خیلی زود مهمترین ورزش گروهی ژاپن شد. در سال ۱۹۳۶ نیپون بیسبال لیگ شروع به‌كار كرد. ۸۶۴ مسابقه این لیگ در سال ۲۰۰۶ بیش از بیست میلیون و چهارصد هزار تماشاگر داشت و چهارمین لیگ پرتماشاگر دنیا بود(پس از ام‌ال‌بی ، ان‌بی‌ای و ان‌اف‌ال سه لیگ امریكایی بیسبال، بسكتبال و هاكی روی یخ).

ژاپنی‌ها و امریكایی‌ها این ورزش را به دیگر كشورهای شرق آسیا هم بردند و بیسبال به‌سرعت ورزش گروهی اول کره‌جنوبی و تایوان شد. لیگ حرفه‌ای بیسبال در کره‌جنوبی از ۱۹۸۲ و در تایوان از ۱۹۹۰ شكل گرفت. چین و اسرائیل هم دو كشور آسیایی دیگری هستند كه به ترتیب در ۲۰۰۳ و ۲۰۰۷ لیگ حرفه‌ای بیسبال را تشكیل دادند.
بیسبال در سال ۱۹۹۴ وارد بازیهای آسیایی هم شد. ژاپنی‌ها این رشته را در تقویم مسابقات هیروشیما قرار دادند، سه دوره اول این مسابقات با قهرمانی تیم ملی ژاپن به پایان رسید، اما در آخرین دوره مسابقات در سال ۲۰۰۶ تیم ملی بیسبال تایوان با شكست پنج تیم دیگر شركت‌ كننده (ژاپن، كره‌جنوبی، چین، تایلند، فیلیپین) به قهرمانی رسید.

 

محبوبیت بیسبال

این ورزش در بسیاری از نقاط دنیا به‌ویژه امریكای شمالی و مركزی و شرق آسیا بسیار پرطرفدار است. بیسبال ورزش ملی یا پرطرفدار ترین ورزش ایالات متحده آمریکا، كوبا، پورتوریكو، دومینیكن، پاناما، نیكاراگوئه، ونزوئلا در قاره امریكا و همچنین ژاپن، كره جنوبی و تایوان در آسیا است.

 

بیسبال در المپیک

ازالمپیک ۱۹۹۶ آتلانتا دو رشته ورزشی بیسبال و سافت‌بال در تقویم المپیک قرار گرفتند و مقررشد تا مسابقات سافت‌بال در گروه بانوان و بیسبال در گروه آقایان برگزار شود.
اما در جلسه سال ۲۰۰۵ کمیته بین‌المللی المپیک در سنگاپور برای تعیین میزبانی المپیک ۲۰۱۲ این دو رشته اولین قربانیان سیاست كاهش و جلوگیری از گسترش تعداد ورزش‌كاران و مسابقات و رشته‌های ورزشی المپیک شده و از برنامه مسابقات المپیک لندن حذف شدند. در المپیک‌های بعدی برای برگزاری مسابقات این دو رشته ورزشی رأی‌گیری به‌عمل خواهد آمد.

 

آشنایی با برخی قوانین بیسبال

Batter

 

 

به شخصی اطلاق می‌شود كه با بَت در محل بَتر باكس نزدیك بیس خانه برای زدن توپ پرتاب شده توسط پیچر می‌ایستد و در این زمان عضو تیم حمله است .

بَتر باید زمانی كه در بَتر باكس می‌ایستد استرس را از خود دور كند و با تمركز منتظر پرتاب پیچر و توپ خوب و دلخواهش برای زدن باشد ، نه زود بَت را بچرخاند و نه دیر و در تمرینات باید قدرت و سرعت خود را برای یك ضربه ایده آل و دلخواه افزایش دهد

هدف بَتر باید رساندن خود و یا یارش به امتیاز باشد كه این امر با راهبردهای مختلفی همراه است كه بَتر باید در تمرینات انجام دهد . در انتخاب بَت دقت كند و بَتی را برای چرخاندن مد نظر قرار دهد كه درصد موفقیتش برای بهتر ضربه زدن بیشتر باشد.اندازه و وزن بَت خود را یك بَتر در زمان تمرین باید بدست بیاورد و به راهنمایی‌های مربی دقت كند .

 

هوم پلیت

Home plate

 

 

بیس خانه و یا در حقیقیت بیس چهارم بیس بال ایستگاهی است كه بازی برای مهاجم از آنجا آغاز و در همانجا برای كسب امتیاز تمام می‌شود . بَترها در محلی كه در كنار هُم پِلیت وجود دارد می‌ایستند تا پرتاب‌های پیچر را بزنند ، كچر مدافع بیس خانه است .

هُم پِلیت در حقیقت محلی است كه با وجود بَتر استرایك یا بال بودن توپ مشخص می شود ، بوسیله شیئی از جنس لاستیك فشرده سفید رنگ كه به شكل یك 5 ضلعی برش خورده باشد و ابعاد بیس بازی را دارد مشخص است .

 

اینفیلد فلای

In field fly

 

 

این قانون اولین بار در سال 1895 توسط بندی بالسر معرفی شد .

تعریف ساده: اینفیلد فلای توپی است كه هوایی زده شده و مدافعان در اینفیلد به راحتی آن را می‌توانند بگیرند .

اینفیلد فلای زمانی اعلام می‌شود كه تیم مهاجم كمتر از 2 آوت دارد .

پس بطور كلی توپی زنده است كه یك اینفیلدر وقتی بیس اول و دوم یا همه بیس‌ها پر است و قبل از اینكه 2 نفر آوت شده باشند می‌تواند با سعی متعارف آنرا روی هوا بگیرد . این توپ شامل توپی كه هوایی و به موازات زمین حركت می‌كند یعنی لاین درایو و حتی بانت نمی‌شود . در این قانون هر مدافعی چه كچر و پیچر و آوت فیلدرها اگر برای گرفتن توپ در اینفیلد مستقر باشند اینفیلدر محسوب می‌شوند .

وقتی مشخص شد توپ اینفیلد فلای خواهد بود ، داور باید بلافاصله اینفیلد فلای اعلام كند ، این موضوع به خاطر این است كه دونده بتواند فرصت عكس العمل داشته باشد . اگر توپ نزدیك خط فاُل باشد باید داور اعلام كند كه در صورت زنده بودن توپ اینفیلد فلای خواهد بود . توپ در حالت اینفیلد فلای هنوز زنده است و دونده‌ها می‌توانند با ریسك اینكه توپ روی هوا گرفته می‌شود به بیس بعدی بروند و یا بعد از گرفتن توپ بیس قبلی را ترك كرده و به بیس بعدی بروند (همانند هر توپ دیگری كه روی هوا گرفته می‌شود) اگر توپ در محوطه فاُل گرفته شود با آن همانند دیگر توپهای فاُل رفتار می‌شود .

اگر توپی كه اینفیلد فلای اعلام شده بازیكن دفاع بدون تماس با خودش اجازه افتادنش را به زمین بدهد و توپ پس از برخورد به زمین قبل از گذشتن از بیس اول و یا بیس سوم به خارج از زمین برود ، توپ فاُل محسوب می‌شود . اگر توپی كه اینفیلد فلای اعلام شده بدون تماس با بازیكنان دفاع در محوطه فاُل به زمین بیافتد و قل بخورد و قبل از بیس اول یا بیس دوم به داخل زمین بیاید اینفیلد فلای خواهد بود .

در قانون اینفیلد فلای داور باید قضاوت كند كه آیا بازیكن دفاع می‌توانسته با سعی متعارف توپ را بگیرد یا خیر ، اینكار نباید براساس محدودیت‌های دلخواه مانند چمن و یا خطوط فاُل باشد . اگر توپ توسط یك آوت فیلدر هم گرفته شود در صورتی كه در قضاوت داور همان توپ به آسانی توسط اینفیلدر قابل گرفتن بود داور باید اینفیلد فلای اعلام كند . اینفیلد فلای نباید به هیچ عنوان یك بازی قابل فرجام محسوب شود ، قضاوت داور ملاك می‌باشد و تصمیم او بلافاصله باید اعلام شود. وقتی اینفیلد فلای اعلام می‌شود دونده‌ها با ریسك خودشان می‌توانند حركت كنند .