گاهی به نفع تان نیست که ورزش را با داروهای خاصی همراه کنید، حتی اگر فقط یک جلسه عرق ریختن باشد.
آیا تداخل ورزش با دارو خطرناک است؟
داروهای آلرژی همیشه خواب آلودتان می کنند، بنابراین آیا معنیش این است که باید آنها را بعد از جلسه تمرین‌تان مصرف کنید؟ آیا می‌توانید قبل از رفتن به دوچرخه‌سواری یک قرص آسپرین بخورید؟ وقتی پای ترکیب داروها با ورزش به میان می‌آید هر کدام که اول باشد می‌تواند روی بعدی تأثیر بگذارد. اگر می‌خواهید دارو مصرف کنید، واقعاً باید نسبت به نتایج آن آگاهی داشته باشید، چه خوب و چه بد.
مهارکننده‌های بتا
مهار کننده‌های بتا چه داروهایی هستند؟ این گروه داروها مهارکننده آدرنژیریک بتا هم نامیده می‌شوند. از این داروها برای درمان بیماری‌های چون فشارخون بالا و همچنین برای بیماری‌هایی مانند آب سیاه، میگرن و بیماری‌های قلبی هم تجویز می‌شوند. مهارکننده‌های بتا، ضربان قلب را کاهش می‌دهند که با تأثیرات ورزش تضاد دارد. این حالت موجب می‌شود بدن شما پیام‌های متضادی دریافت نماید و خیلی زود خسته و ناتوان شوید.
چه باید بکنید
خوب است که با پزشک‌تان در مورد چگونه سازگار کردن ورزش با داروی مهارکننده بتا مشورت نمایید. توصیه می‌شود از پزشک بپرسید: آیا مهارکننده بتا واقعاً برای من ضروری است؟ در مواردی لازم است و در برخی موارد هم راه‌های دیگری وجود دارد. اگر این دارو برای‌تان ضروری است، اگر امکان دارد با دوز پایین شروع کنید تا ببینید توانایی ورزش تان چطور تحت تأثیر این دارو قرار می‌گیرد.
مسکن‌ها
دو نوع داروی مسکن وجود دارد که به آنها آنالژزیک هم می‌گویند: استامینوفن ( مثل کدئین ها و …) که برای تسکین درد، جایگزین آسپرین می‌تواند باشد و ایبوپروفن ( ادویل، موترین، و …) که هم مسکن بوده و هم التهاب و تورم را کاهش می دهد.
درد، علامتی برای مشکلی است که وجود دارد و معمولاً یک آسیب بافتی است، بنابراین استفاده بی‌رویه از آنالژزیک‌ها می‌تواند خطرناک باشد. اگر مشکل رگ به رگ شدگی دارید و به همین دلیل داروهای زیادی مصرف می‌کنید، می‌تواند به ضررتان باشد چون مشکل‌تان کاملاً برطرف نمی‌شود و ممکن است مشکل‌تان را بدتر کنید.
چه باید بکنید
اگر مثلاً هنگام دویدن دچار پیچ خوردگی یا رگ به رگ شدن قوزک پای‌تان شده اید، به جای سرکوب درد با داروها و ریسک عوارض شدیدتر، اجازه دهید بدن تا استراحت کرده و خودش مشکلش را برطرف نماید. اگر با درد نسبتاً خفیفی دست و پنجه نرم می‌کنید و برای تسکینش مثلاً ایبوپروفن می‌خورید، توصیه می‌شود بیشتر از یک هفته مصرفش نکنید. اگر مدت بیشتری به آن نیاز داشتید، سراغ استامینوفن بروید.
داروهای ضدافسردگی
هرچند داروهای فراوانی وجود دارند که سبب خواب آلودگی می‌شوند اما رایج‌ترین آنها داروهای ضدافسردگی هستند که موجب تغییر تعادل شیمیایی در مغز شده تا به بهبود روحیه و ثبات آن کمک کنند. در هفته‌های اولیه مصرف این داروها، احساس خستگی و در حالت چُرت بودن می‌تواند شدیدتر باشد. داروهای ضدافسردگی اغلب عوارض جانبی چون افزایش وزن هم دارند، که البته ورزش می‌تواند هم از نظر فیزیکی و هم روانی به این اختلالات کمک نماید.
چه باید بکنید
داروهای ضدافسردگی دسته‌های بسیار گوناگونی دارند و اگر مصرف نوعی از این داروها سبب خواب آلودگی زیاد شما می‌شود، در مورد جایگزین آن با پزشک مشورت نمایید. همچنین شروع یک داروی ضدافسردگی جدید با دوز پایین می‌تواند به کاهش حالت خواب آلودگی کمک کرده یا این که می‌توانید پیش از خواب مصرف شان نمایید.
آنتی هیستامین‌ها
خواب آلودگی و تمایل به چُرت زدن، معمولاً یکی از عوارض جانبی آنتی هیستامین‌ها است، مخصوصاً نسل قدیمی‌تر این داروها مانند دیفن هیدارمین و Chlor-Tripolon. آنتی هیستامین‌ها، هیستامین‌های برانگیخته شده با واکنش‌های آلرژیک مانند تماس با حیوان خانگی یا گرده گیاهان را مهار کرده یا کاهش می‌دهند. با مصرف این داروها میزان هشیاری تان کم خواهد شد. مثلاً اگر دونده‌ای آنتی هیستامین مصرف کند، با حالت خواب آلودگی که خواهد داشت، ممکن است اشتباه گام بردارد و آسیب ببیند.
چه باید بکنید
نسل های جدیدتر آنتی هیستامین ها موجود هستند، مانند لوراتادین، Alegra و Reactin که تأثیرات خواب آلودگی‌شان کمتر است. حتی برخی از آنها به عنوان "بدون احساس خواب آلودگی" برچسب خورده‌اند. با این حال، اگر آنتی هیستامین‌های قدیمی‌تر را ترجیح می‌دهید، زمان مناسبی را برای مصرف آن در نظر بگیرید. این انواع قدیمی تر تأثیرات کوتاه مدتی دارند بنابراین ممکن است فقط ۴ ساعت دوام بیاورند و در نتیجه احساس خواب آلودگی‌تان نیز بعد از این مدت برطرف شده و می‌توانید ورزش کنید.
شما چه تجربه‌ای در این خصوص دارید، آیا برای‌تان پیش آمده که یک مصرف یک نوع دارو باعث اختلال در فعالیت ورزشی‌تان شود؟
