فرض کنیم برای یک محصول ایده ای در سر دارید؛ ایده ای که قرار است قلب و ذهن و به طور قطع جیب مصرف کنندگان را به تسخیر خود در بیاورد. شاید هم به فکر ارائه ی خدماتی هستید که هیچ کس دیگر ارائه نمی دهد و به شدت به آن نیاز است.
تقریباً هر اقدامی در چارچوب قوانین کشور، به یک مجوز از سوی مقامات یا سازمان های مربوط نیاز دارد. دقیقا مثل رانندگی کردن که با داشتن گواهینامه رسمی از اداره راهنمایی و رانندگی، قانونی است و بدون آن، غیرقانونی و تخلف. برای بعضی تجارت ها هم به چنین گواهینامه ای نیاز داریم که به آن «کارت بازرگانی» گفته می شود.
امروزه تجارت و کسب و کار بیش از هر زمان دیگری دچار تحولات اساسی شده و پیچیده تر به نظر می رسد. برای تکمیل این بازار در حال تغییر و تحول، ما باید منعطف تر، خلاقانه تر و جرأتمند ترشویم!
سال‌به‌سال به گستره و نفوذ تجارت الکترونیکی در زندگی روزمره‌ی ما افزوده می‌شود.
در دنیای تجارت باورهایی وجود دارد که مطالعات جدید این باورهای نادرست را به کلی رد کرده است. وقتی به باورهای رایج و اشتباه در مورد شغل تان اعتقاد پیدا و بر اساس آن عمل می کنید، مهمترین چیزی که از دست می دهید، نیازهای روانی خودتان است.
به طور کلی اموال و سرمایه هایی که به آنها خمس تعلق می گیرد، اگر یکبار خمس آنها پرداخت شود، دیگر متعلق خمس نمی شوند حتی اگر سالیان دراز آن سرمایه بماند.
فرق بین قرض و دَین (بفتح دال) این است كه اگر انسان چیزى را به عنوان قرض بگیرد در موقع پرداختن باید از نظر جنس و صفت عین آن را بپردازد ولى معناى دَین آن است كه آنچه را انسان می گیرد چون بر ذمّهاش واجب می شود پس می تواند عین، قیمت یا مثل آن را بپردازد. پس معناى كلمه دَین از كلمه قرض عمومیت بیشترى دارد.
