کودکان برای به تختخواب نرفتن همیشه بهانه‌ای دارند. آنها فکر می‌کنند باید همیشه بیدار بمانند تا بیشتر بتوانند بازی کنند. اگر از آنها سوال کنید، هیچ‌وقت دوست ندارند بخوابند. در واقع آنها لزوم خواب را برای سلامت‌شان نمی‌دانند.
ستارگان ما معمولا تن به ازدواج نمی دهند و اگر هم ازدواج کنند خیلی زود جدا می شوند بعد از آن تمایلی به تشکیل خانواده پیدا نمی کنند و اگر هم ازدواج شان دوام پیدا کرد، صاحب فرزندی نمی شوند و تازه اگر هم شدند، تعداد بچه هایشان به ندرت از یک فرزند تجاوز می کند.
با توجه به سن بالای ازدواج در شرایط فعلی جامعه، فرصت باروری این زوجین هم کوتاهتر از زوجینی است که در سنین پایین تر ازدواج کرده اند، حالا چه باید کرد؟
مهم‌ترین کلید برقراری آرامش در خانواده، رابطه صحیح زن و مرد با یکدیگر و با فرزندان است. کودکان تنها زمانی آرامش را در خانه تجربه می‌کنند و آن را محیط امن و قابل‌اعتمادی خواهند یافت که والدین مهارت‌های زندگی را آموخته و به درستی از آنها استفاده کنند.
یکی از مولفه های اساسی بلوغ عاطفی در فرد وجود صبر است. بسیاری از افراد به دلیل نبود این خصیصه در بزرگسالی دچار لطمات متعددی می شوند.
بسیاری از مادران مجبورند سر کار بروند تا در این شرایط سخت اقتصادی چرخ زندگیشان را بگردانند. تکلیف آنها چه می‌شود؟ آیا فرزندپروری آنها محکوم به شکست است؟ دكتر نسرین امیری، روان‌پزشك كودك و نوجوان به این پرسش پاسخ می‌دهد.
یک روانشناس با معرفی 4 سبک فرزندپروری، کودکان لوس، پرتوقع، بی‌دست و پا و بی اراده را ناشی از سبک فرزندپروری سهل گیرانه عنوان کرد و از والدین خواست تا 2 سال و نیم بعد از تولد تمام خواسته‌های فرزند خود را بپذیرند.
