مُحَرَق به عمل سوخت روی چوب یا ساقه های طلایی گندم می گویند.

یكی از صنایع دستی تزیینی- کاربُردی ایران "مَرس بافی" نام دارد. از دیر باز به علت شرایط خاص جغرافیایی و آب و هوای منطقه كرمانشاه (به خصوص مناطق پاوه و اورامانات) به تولید و استفاده از یك نوع لباس محلی  می پردازند كه مواد اولیه مصرفی آن هم در تار و هم در پود از موی بز به صورت خودرنگ ( شامل قهوه ایی، خاكستری، مشگی و سفید) می باشد و در اصطلاح محلی به نام مَرَس خوانده می شود.

 مُعرّق سنگ عبارت است از پهلوی هم چیدن قطعات سنگهای رنگی  بر اساس طرحی از پیش تعیین شده. این طراحی عموماً سنتی بوده و نقوش اسلیمی، ختایی و هندسی را شامل می شود.

یكی از صنایع دستی تزیینی- کاربُردی ایران " مینا كاری " نام دارد. سابقه این هنر به دوران ساسانیـان  می رسد. روش كار به این صورت است كه ابتدا زیر ساخت مورد نظر را (معمولاً از مس و نقره) تهیه نموده، بر روی آن لعاب سفید زده و در كوره می گذارند تا پخته شود. سپس  روی آن را نقاشی های سنتی كشیده و دوباره در كوره می گذارند، در این زمان اثر مینا نام می گیرد.

یكی از صنایع دستی تزیینی- کاربُردی ایران " مُشبَّّك چوب" نام دارد. مشبّك چوب اغلب با دیگر هنرهای مربوط به چوب ( خصوصاً مُنبّت) همراه می گردد. برای اجرای كار مشبك چوب، پس از اجرای طرح مورد نظر بر روی چوب قسمتهای منفی طرح را به كمك ابزاری چون مُغار و ارّه مویی خارج می سازند، تا طرح اصلی به صورت مشبك باقی بماند.

یكی از صنایع دستی تزیینی- کاربُردی ایران " مصنوعات چرمی " نام دارد، و آن عبارتست از ساخت و تهیه انواع كیف پول، كمربند، جا كلیدی و سایر اشیای مصرفی و كوچك و ظریف با استفاده از چرم و اضافه نمودن قطعه ای سوزندوزی، گلیم، جاجیم و ... برروی آن.

یكی از صنایع دستی تزیینی ایران " مَعرّق چرم" نام دارد و آن عبارتست از ساخت و تهیه جلد كتاب، تابلو یا ... با قطعات بریده شده چرم و اتصال آن ها به یكدیگر.