آب سبزیجات را با غرور سر می کشیم، بشقاب ناهار خود را با انواع سبزیجات رنگارنگ می کنیم ( بعضی وقت ها البته ) و مولتی ویتامین روزانه مان را هم سر وقت می بلعیم!

همین طور که سن بالا می رود قابلیت بدن در جذب ویتامین B12 از غذاها نیز کند می شود. از هر 100 زن 40 تا 59 ساله 4 نفر کمبود ویتامین B12 دارند و بیشترشان نیز در مرز این کمبود هستند.

هنگامی که به داروخانه مراجعه می کنید، قفسه های متعدد دارویی را مشاهده می کنید که با ویتامین های مختلف از تولیدکننده های متفاوت ردیف شده اند ولی آیا واقعا مصرف ویتامین برای همه ضروری است؟

آنتی اکسیدان ها مواد مغذی در غذاها هستند که می‌توانند از تخریب بدن جلوگیری کنند؛ در واقع آنتی اکسیدان ها باعث خنثی کردن رادیکال‌های آزاد می‌گردند. رادیکال های آزاد، محصولات جانبی طبیعی سوخت و ساز بدن به شمار می‌روند، اما در موارد حضور آنتی اکسیدان‌ها اثر این رادیکال‌های آزاد را خنثی کرده و آسیب‌های ناشی از آن‌ها را به حداقل می‌رسانند.

ویتامین D در زمره‌ی ویتامین‌های محلول در چربی به شمار می‌رود، این بدان معناست که در چربی یا روغن حل می‌شود و می‌تواند برای مدت طولانی در بدن ذخیره گردد.

در حال حاضر میزان ویتامین D طبیعی موجود در غذاها پائین بوده و حتی غذاهای تقویتی نیز ویتامین مورد نیاز بدن را تامین نمی کنند.

درست است که نور آفتاب مقدار زیادی ا ز نیاز ما به ویتامین  D  را فراهم می‌کند و دانه‌های گیاهی و مکمل‌ها منابع غنی ویتامین E هستند اما علاوه بر این‌ها، بسیاری از خوراکی‌های روزانه‌مان هم حاوی این دو ویتامین است که می‌تواند نیازمان را به آن‌ها برآورده کند.