غسل های واجب هفت تاست: 1) غسل جنابت 2) غسل حیض 3) غسل نفاس 4) غسل استحاضه 5) غسل مس میت 6) غسل میت 7) غسلی كه به واسطه ی نذر و قسم و مانند اینها بر انسان واجب می شود.
چون با وضو بودن ملازم طهارت روحی و معنوی است، انسان مومن قبل از خواب این طهارت را همراه دارد و با این طهارت روحی به بستر می‌رود و حتی اگر وضویش در ظاهر، باطل شود اما پاداش باوضو بودن برای او همچنان نگاشته خواهد شد.
یاد خدا افزون بر آرامشی که به خودی خود همراه دارد، وقتی در قالب ذکرهای خاص أدا می شود یا در صورت رفتارهای دیگر تجلی می یابد، بر جریان رزق و در سامان معیشت اثر می گذارد.
اگر تا آخر وقت نماز، بدون عسر و حرج غیر قابل تحمل، امکان تطهیر و وضو با آب را دارد، باید تطهیر نموده و وضو بگیرد، در غیر این صورت طهارت لازم نبوده و باید تیمم کند.
چیزی كه با آن زخم و شكسته را می‌بندد و دوایی كه روی زخم و مانند آن می‌گذارند، جبیره می‌گویند.
در غسل لازم است تمام ظاهر بدن شسته شود و اگر به اندازه سر مویى از بدن نشسته بماند، غسل باطل است.
چنانچه از نوک پا و یا ابتدای هر کدام از انگشتان مسح کشیده باشد، صحیح است و اگر در این باره شک دارد، نباید به شک خود توجه کند، ولی اگر می‌داند که مسح را (به جهت ندانستن حکم یا موضوع) از نوک پا نکشیده، نمازهایی که یقین دارد با چنین وضویی خوانده را باید قضا نماید.
