این كار ضمن افزایش زیبایی بنا، افزایش نور درون بنا را كنترل نموده و عمل تهویه هوا را نیز انجام می دهد.
مُعرّق چوب یكی از رشته های زیبای صنایع دستی ایران است كه با استفاده از انواع چوب درختان (حدود 70 الی 80 نوع) كه دارای رنگهای متفاوت هستند و همچنین گاهی با استفاده از استخوان شتر، صدف، مس، برنج، نقره، طلا، عاج و خاتم برای زیبایی یا تكمیل كار، تولید می شود.
یكی از صنایع دستی تزیینی- کاربُردی ایران "مَرس بافی" نام دارد. از دیر باز به علت شرایط خاص جغرافیایی و آب و هوای منطقه كرمانشاه (به خصوص مناطق پاوه و اورامانات) به تولید و استفاده از یك نوع لباس محلی می پردازند كه مواد اولیه مصرفی آن هم در تار و هم در پود از موی بز به صورت خودرنگ ( شامل قهوه ایی، خاكستری، مشگی و سفید) می باشد و در اصطلاح محلی به نام مَرَس خوانده می شود.
از قرن دوازدهم میلادی، مسیحیان جهت تزئین كلیساها با الهام از داستانهای انجیل مقدس، نقوشی را روی شیشه و پنجره های كلیسا ابداع نمودند.
یكی از صنایع دستی تزیینی ایران " مُرَصَّع دوزی (سنگ دوزی)" نام دارد، و آن شامل دوخت و یا نصب انواع سنگهای مصنوعی و یا شیشه های رنگی بر روی پارچه یا لباس می باشد.
یكی از صنایع دستی تزیینی- کاربُردی ایران "مَداخله بافی" نام دارد. مَداخله بافی از دستبافته های ظریف و زیبای استان خراسان است كه نوعی نوار كم عرض و ظریف است و به مصرف تزیین لباسهای محلی می رسد. نخ مورد مصرف این دستبافته نخ پنبه ای یا پشمی پُرتاب نمره 48 دولا می باشد.
