یكی از صنایع دستی تزیینی- کاربُردی ایران "مُشبّك دوزی" نام دارد. مُشبّك دوزی عبارت است از دوختی كه در آن تمام طرح و یا قسمتی از آن به صورت سوراخ سوراخ  و یا مشبك در آید.

یكی از صنایع دستی تزیینی- کاربُردی ایران "مَرس بافی" نام دارد. از دیر باز به علت شرایط خاص جغرافیایی و آب و هوای منطقه كرمانشاه (به خصوص مناطق پاوه و اورامانات) به تولید و استفاده از یك نوع لباس محلی  می پردازند كه مواد اولیه مصرفی آن هم در تار و هم در پود از موی بز به صورت خودرنگ ( شامل قهوه ایی، خاكستری، مشگی و سفید) می باشد و در اصطلاح محلی به نام مَرَس خوانده می شود.

یكی از صنایع دستی تزیینی- کاربُردی ایران " مُشبَّّك چوب" نام دارد. مشبّك چوب اغلب با دیگر هنرهای مربوط به چوب ( خصوصاً مُنبّت) همراه می گردد. برای اجرای كار مشبك چوب، پس از اجرای طرح مورد نظر بر روی چوب قسمتهای منفی طرح را به كمك ابزاری چون مُغار و ارّه مویی خارج می سازند، تا طرح اصلی به صورت مشبك باقی بماند.

مسگری از جمله هنرهای صناعی است و آن عبارت است از ساخت ظروف، ابزار و ادوات كاربُردی و تزئینی كه با چكش كاری روی مس تولید گردند. ایرانیان از 3000 سال قبل از میلاد، فلز مس را ذوب كرده و برای ساختن ابزار استفاده می نموده اند. ابزار مسی مربوط به 6400 سال پیش در حفاری های باستان شناسان بدست آمده است لكن در كتاب فلزكاری فایق توحیدی شواهد و مدارك باستان شناسی بیانگر استفاده از مس بعنوان ظروف و ساخت اشیاء را از حدود 9500 پ. م می داند و شناخت آن در خاور میانه را به حدود 6000 پ. م  نسبت می دهد.

یكی از صنایع دستی تزیینی- کاربُردی ایران " مصنوعات چرمی " نام دارد، و آن عبارتست از ساخت و تهیه انواع كیف پول، كمربند، جا كلیدی و سایر اشیای مصرفی و كوچك و ظریف با استفاده از چرم و اضافه نمودن قطعه ای سوزندوزی، گلیم، جاجیم و ... برروی آن.