تركیب‌های آمفتامینی (شیشه) انواعی از داروهای اعتیادآور هستند كه مستقیم روی مغز اثر می‌گذارند و باعث بروز عوارض جسمی و روانی می‌شوند و در نهایت می‌توانند فرد را در معرض بسیاری از مشكلات فردی، خانوادگی و اجتماعی قرار دهند كه یكی از مهم‌ترین این مشكلات ابتلا به ایدز است...متاسفانه مصرف تركیب‌های آمفتامینی و روانگردان (شیشه) در جهان روزبه‌روز شایع‌تر شده و به جرات می‌توان گفت در حال حاضر از مصرف كوكائین و مشتقات تریاك هم بیشتر شده است.

براساس گزارش ستاد مبارزه با مواد مخدر، شیوع مصرف مواد محرك آمفتامینی در سال 2010 بین 3/0 تا 3/1 درصد جمعیت 15 تا 64 ساله در جهان و معادل 14 تا 56 میلیون نفر است. مصرف تركیب‌های آمفتامینی در سال 2010 (45 تن) نسبت به سال 2008 (22 تن) در دنیا افزایشی بیش از 2 برابر داشته كه این افزایش عمدتا در مكزیك و شرق و جنوب شرق آسیا بوده است.

افزایش مصرف این تركیب‌ها در این مدت در اروپا، جمهوری چك، فنلاند، فرانسه، آلمان و... نیز گزارش شده كه بیشتر از همه در كشور سوئد و تركیه بوده است.مصرف این ماده نسبت به مصرف مواد مخدری مانند تریاك و هروئین در چند سال اخیر در ایران نیز افزایش چشمگیری داشته است.وضعیت تولید و توزیع تركیب‌های آمفتامینی با هروئین و تریاك به‌ كلی متفاوت است. تولید و كشت خشخاش به شرایط اقلیمی و خاك مناسب نیاز دارد در حالی كه تركیب‌های آمفتامینی در هر جایی كه مواد اولیه آنها وجود داشته باشد، قابل‌تولید هستند. افدرین و پسودوافدرین (داروهایی كه به‌راحتی در داروخانه‌ها در دسترس هستند) بیشترین مواد پیش‌ساز تركیب‌های آمفتامینی هستند.

مصرف مواد محرك و روانگردان، بروز رفتارهای پرخطر احتمال ابتلا به اچ‌آی‌وی/ ایدز را به‌شدت افزایش می‌دهد. بسیاری از مطالعه‌های انجام‌شده تا‌كنون ارتباط بین استفاده از تركیب‌های آمفتامینی و ایدز را نشان داده‌اند. در بیشتر موارد، استفاده‌كنندگان از این مواد از روش‌های غیرتزریقی استفاده می‌كنند ولی با وجود این، ابتلا به ایدز در آنها بیشتر است. توجه داشته باشیم ارتباط HIV و مصرف آمفتامین در كشورهای در حال توسعه و كشورهای پیشرفته از یك الگو تبعیت نمی‌كند و می‌تواند در كشورهای در حال توسعه مخرب‌تر باشد. تركیب‌های آمفتامینی، در بیشتر موارد به صورت غیرتزریقی و عمدتا با استنشاق،‌ دود‌كردن و حتی به‌صورت داخل مقعدی استفاده می‌شوند اما استفاده تزریقی در حال شیوع است به‌خصوص در میان افراد با رفتارهای جنسی پرخطر و محافظت نشده.

به‌طوركلی 3 الگوی متفاوت مصرف در مورد مواد محرك آمفتامینی و روانگردان در جامعه وجود دارد:

استفاده ابزاری با مقاصد شیادانه (تبلیغ برای كاهش وزن در آرایشگاه‌های زنانه، افزایش تمركز و خستگی كمتر برای دانش‌آموزان، دانشجویان و رانندگان و...)

استفاده تفریحی (مهمانی‌ها و مجامع تفریحی)

استفاده مزمن

مواد محرك آمفتامینی (شیشه) باعث تند شدن فعالیت دستگاه عصبی می‌شوند. این مواد وقتی در مقادیر زیاد مصرف شود، می‌تواند منجر به خشونت، ‌توهم و جنون شود. برخلاف تصور عموم، قدرت اعتیادزایی شیشه از هر ماده مخدر، محرك و روانگردان دیگری بیشتر است.

متاسفانه بیشتر قربانیان این مواد جوان هستند و عموم استفاده‌کنندگان به‌خصوص آنهایی که مدت طولانی از این مواد مصرف کرده‌اند، به این باور نرسیده‌اند که مصرف این مواد می‌تواند باعث عوارض جدی و برگشت‌ناپذیر جسمی و روانی شود.