مقنعه قطعه پارچه ای است از جنس نخ پنبه ای یا ابریشمی به ابعاد حدود 1×1 متر به عنوان سَر پوش زنان شهر های جنوبی كشور، بافت آن به وسیله دستگاه نساجی  صورت پذیرفتـــــه و معمولاً یك رنگ بافته می شود.

 در این هنر، همانطور كه از نامش پیداست با تلفیق دو هنر مُعرّق و مُنبّت، تابلوهای سه بُعدی به وجود می آورند.

این هنر سنتی و زیبا، تركیبی از چند هنر دیگر از جمله: پیكره سازی، لباس محلی، پاپیه ماشه، نقاشی و ... می باشد.

یكی از صنایع دستی تزیینی- کاربُردی ایران "مُشبّك دوزی" نام دارد. مُشبّك دوزی عبارت است از دوختی كه در آن تمام طرح و یا قسمتی از آن به صورت سوراخ سوراخ  و یا مشبك در آید.

این كار ضمن افزایش زیبایی بنا، افزایش نور درون بنا را كنترل نموده و عمل تهویه هوا را نیز انجام می دهد.

 مُعرّق چوب یكی از رشته های زیبای صنایع دستی ایران است كه با استفاده از انواع چوب درختان (حدود 70 الی 80 نوع) كه دارای رنگهای متفاوت هستند و همچنین گاهی با استفاده از استخوان شتر، صدف، مس، برنج، نقره، طلا، عاج و خاتم برای زیبایی یا تكمیل كار، تولید می شود.

یكی از صنایع دستی تزیینی- کاربُردی ایران "مَرس بافی" نام دارد. از دیر باز به علت شرایط خاص جغرافیایی و آب و هوای منطقه كرمانشاه (به خصوص مناطق پاوه و اورامانات) به تولید و استفاده از یك نوع لباس محلی  می پردازند كه مواد اولیه مصرفی آن هم در تار و هم در پود از موی بز به صورت خودرنگ ( شامل قهوه ایی، خاكستری، مشگی و سفید) می باشد و در اصطلاح محلی به نام مَرَس خوانده می شود.